Ορίζοντας
Ξαναείδα αυτήν την παλιότερη φωτογραφία τραβηγμένη στο Boccadasse κοντά στη Γένοβα. Πήγα να διορθώσω τον στραβό ορίζοντα. Λάθος. Ξανακοιτάζω μόνο του τον άνθρωπο και μου φαίνεται εντάξει.
Όσο στέκομαι μόνος μου να κοιτάζω τη θάλασσα όλα φαίνονται ίσια. Μπαίνω στο κάδρο, μπαίνω στο περιβάλλον μου και κάτι πάει στραβά. Δεν στέκομαι πια καλά. Ο περιβάλλον χώρος μου λέει πως δεν στέκομαι πια καλά.
Κοιτάζω, λέει, ένα στραβό ορίζοντα.
2 σχόλια:
Ανακουφίζει η φωτογραφία... εικονογραφεί πράγματα που νιώθουμε και φοβόμαστε να εκφράσουμε.
Βοά πως δεν είμαστε οι μόνοι που βλέπουμε μια διαταραγμένη προοπτική !
Κι εσύ τότε, δεν πίστεψες τον ορίζοντα, κι ούτε το φανοστάτη.
Τον άνθρωπο και το πεζούλι ακολούθησες.
Πώς διάλεξες?
..έχω άραγε διαλέξει;
Δημοσίευση σχολίου