Τρίτη, Μαΐου 26, 2009

Το SEX και πως το γράφουν

Χαζεύοντας εξώφυλλα περιοδικών διαπίστωσα ότι υπάρχει ένας άγραφος κανόνας γραμματικής.
Τη λέξη σεξ επιμένουν να τη γράφουν πάντα με λατινικούς χαρακτήρες όταν είναι στους τίτλους ενός θέματος.
Sex δηλαδή.
Στις περισσότερες φορές δε,
συνηθίζεται να είναι και με κεφαλαία γράμματα.
SEX.
Από τον κανόνα δεν φαίνεται να γλυτώνουν ούτε τα περιοδικά με θέματα υγείας και διατροφής. Κι εκεί SEX.
Και για περισσότερο SEX , καμιά φορά μεγαλώνει και η γραμματοσειρά.
SEX! SEX! SEX!

Νίκη κατά κράτος δηλαδή για το SEX κατά του μπανάλ ελληνικού σεξ.

Μου θυμίζει αυτό που λένε
ότι
το ξένο
είναι πιο γλυκό.














(αφιερωμένο
στο παιδί της ανοικτής θάλασσας,
που με το απλό κι ευγενικό σχόλιο της 6ης Μαΐου,
κινητοποίησε αυτό το μικρό μπλογκ να πάρει πάλι μπρος )

8 σχόλια:

L’Enfant de la Haute Mer είπε...

Αντε πια .. πολύ χαίρομαι
που επανέκαμψες :)

Ανησύχησα που χάθηκες, μου μπήκαν ιδέες, κι όλο και πιο συχνά τις τελευταίες μέρες.
Κι άμα μου μπεί μια ιδέα, δεν ησυχάζω αν δεν πάρω μια απάντηση.
Απόψε λοιπόν, στο αμήν, μπήκα να ψάξω τα ηλεκτρονικά μου κιτάπια να σου στείλω email.
Μετά (μου)είπα: "άσε, μην παραβιάζεις την ιδιωτικότητα του ανθρώπου, κάτσε στ'αυγά σου και υπόμεινε τις αναπάντητες σκέψεις σου.."
Ωραία λοιπόν : καλώς ξαναπήρες μπρός !!

ζέλιγκ είπε...

Χρειαζόμουν λίγη .. ενθάρρυνση είναι η αλήθεια.
Η δημοσίευση κάποιων σκέψεων σ΄ένα blog μου θυμίζει λίγο τα σήματα που εκπέμπουμε προς το διάστημα. Δεν ξέρουμε αν υπάρχει παραλήπτης και πως τον επηρρεάζουν τα μηνύματά μας.
Περιμένουμε όμως να λάβουμε μια απάντηση για να επιβεβαιωθεί ότι κάτι υπάρχει εκεί έξω και ότι κάποιος μας ακούει.

Κάπως έτσι λειτούργησε το ενδιαφέρον σου. Με βοήθησε να βγω από το ... σύμπαν μου.

Χιούστον,
με λαμβάνεις;

L'Enfant de la Haute Mer είπε...

Δες πώς το βλέπω:
Δεν νε νοιάζει αν υπάρχει παραλήπτης,
κι ακόμη λιγώτερο το πώς επηρρεάζεται...
Κάποια πράγματα είναι ανάγκη να ειπωθούν, να γραφτούν... γιατί δεν γίνεται αλλιώς... αν μείνουν μέσα μου θ'αρρωστήσω...
Έγραφα χρόνια πολλά και πολύ δύσκολα, σε χαρτιά, έγραφα τα κομμάτια μου, σε χειρόγραφα ... που έχουν μείνει ως τώρα, δεκαοχτώ χρόνια μετά στα χαρτιά... κανένας δεν τάδε ποτέ.. ένας χοντρός κίτρινος φάκελλος...και τώρα νιώθω πως ήρθε η ώρα ίσως να βγούν...
Τα ξαναείδα λίγο πριν τα Χριστούγεννα, και τάκρυψα κάπου, κάπου καλά.. τους άλλαξα και τον φάκελλο, έβαλα έναν άλλο αγνώριστο... και τώρα που θέλω να τα βγάλω στο φώς, δεν ξέρω σε ποιό απίθανο μέρος τα έκρυψα, κι ούτε είμαι σίγουρη τι χρώμα είναι και με τι μοιάζει ο νέος φάκελλος που για δεκαοχτώ χρόνια ήταν κίτρινος..
Έτσι λοιπόν..
Γράφει κάποιος από ανάγκη (ΤΟΥ)

ζέλιγκ είπε...

Σωστά το είπες. Από ανάγκη μόνο. Και για εμένα αυτό το μικρό μπλογκ υπήρξε πολλές φορές μια μεγάλη βοήθεια.
Παρ' όλ' αυτά η επικοινωνία, όταν κι άμα συμβαίνει, είναι χαρά.
Και μου αρέσει κι η ιδέα ότι όλα αυτά ταξιδεύουν προς το .. άγνωστο.

Για τη δημοσιοποίηση κειμένων (ή ακόμα και φωτογραφιών) έχεις απόλυτο δίκιο. Φεύγουν από πάνω μας όταν βγαίνουν .. στο φως.
Και το ίντερνετ μας δίνει αυτή τη δυνατότητα.

L'Enfant de la Haute Mer είπε...

Βλέπεις λοιπόν, πως μένει μια κάποια αντίφαση ανάμεσα στο :
"...Η δημοσίευση κάποιων σκέψεων σ΄ένα blog μου θυμίζει λίγο τα σήματα που εκπέμπουμε προς το διάστημα. Δεν ξέρουμε αν υπάρχει παραλήπτης και πως τον επηρρεάζουν τα μηνύματά μας.
Περιμένουμε όμως να λάβουμε μια απάντηση για να επιβεβαιωθεί ότι κάτι υπάρχει εκεί έξω και ότι κάποιος μας ακούει..."
και στο :
"...Και μου αρέσει κι η ιδέα ότι όλα αυτά ταξιδεύουν προς το .. άγνωστο..."
Παραμένει βέβαια η χαρά της επικοινωνίας,
που όμως είναι περισσότεο εικονική.
Έχουμε ίσως επικοινωνήσει περισσότερο με ανθρώπους που δεν γνωρίσαμε και δεν ζήσαμε ποτέ, γιατί έζησαν ολότελα αλλού ή άλλοτε, κι όμως μας άγγιξαν, με όσα νομίσαμε πως καταλάβαμε απ'αυτούς, μ'οσα είδαμε κι όσα διαβάσαμε δικά τους ή γι'αυτούς..

L’Enfant de la Haute Mer είπε...

Λοιπόν:
έχω προγραμματίσει τον υπολογιστή μου
να στέλνει σε τούτο το ιστολόγιο
κάθε τέσσερεις μήνες ένα 'σχόλιο ενθάρρυνσης'...
Έτσι μπορώ να είμαι ήσυχη..
Τι άλλο να πώ;

ζέλιγκ είπε...

Ναι ναι να στέλνεις σχόλια ενθάρρυνσης. (Το έχω κάνει κι εγώ παλιότερα σε κάποιο άλλο μπλογκ αλλά δεν το είδα να ανακάμπτει).
Όλοι καλοί είναι ευπρόσδεκτοι.
Όμως να ξέρεις, blogging και καλοκαίρι είναι .. εχθροί για εμάς τους παραλιακούς τύπους.
Μας ξελογιάζει η θάλασσα. Κι εσύ ξέρεις από θάλασσα.

dsquared είπε...

Το SEX πουλάει!
din