Δευτέρα, Ιουνίου 30, 2008

Κρατώντας τον κύβο

Μικρός
με είχε εντυπωσιάσει
αυτό το παιχνίδι που λεγόταν
κύβος του Ρούμπικ.
Κατά ένα περίεργο τρόπο όμως
ποτέ δεν το έπαιξα.
Τώρα, και μετά από τόσο καιρό,
βρέθηκε για πρώτη φορά στα χέρια μου.

Ευχαριστιέμαι τη δυσκολία του.
Παραμυθιάζομαι (για να δικαιολογώ και τη σπατάλη του χρόνου)
ότι τάχα έχει και ομοιότητες με τη ζωή και τις επιλογές μας.
Ότι τάχα και τα δυο, ζωή και κύβος,
είναι ένα τριδιάστατο παζλ,
που κάτι προσπαθείς να φτιάξεις, αλλά
κάπου αλλού
κάτι άλλο σου ξεφεύγει.
Και όταν νομίζεις ότι κάπου έχεις φτάσει
είσαι απλώς πολύ γελασμένος
και ακόμα στην αρχή.

Είπα να ξεκινήσω φτιάχνοντας μια πλευρά τουλάχιστον.
Αλλά όλο κάπου κολλάω.
Όλο κάπου ένα μπλε
βρίσκεται
ανάμεσα στα κίτρινα.

Δεν υπάρχουν σχόλια: