Καλό ταξίδι Αμαλία

Έφυγε από τη ζωή η Αμαλία Καλυβίνου. Επειδή οι συγγραφείς τα καταφέρνουν καλύτερα σε τέτοιες περιπτώσεις, αναδημοσιεύω το πλήρες κείμενο του Νίκου Δήμου.

" Ένα λουλούδι για την Αμαλία "
Η Αμαλία Καλυβίνου κηδεύεται σήμερα στις 12:30 στο Νεκροταφείο της Αναστάσεως στον Πειραιά, περιοχή Χαραυγή.

Η Αμαλία ησύχασε. Εμείς;

Ήταν δύο φορές άτυχη. Της έλαχε ένα σπάνιο, δυσδιάγνωστο και δολοφονικό νόσημα, έτυχε να πέσει και σε κακούς ή αδιάφορους γιατρούς που την βασάνισαν απάνθρωπα.

Στην δίκαια αγανάκτησή της έφτασε στο (άδικο) συμπέρασμα ότι: "Οι γιατροί είναι ανεύθυνοι,ανίκανοι και άρπαγες στη συντριπτική τους πλειοψηφία.Η μόνη τους έννοια είναι η "κονόμα".Οι φαρμακευτικές κάνουν κουμάντο,η δικαιοσύνη τους αφήνει ατιμώρητους και ανθρώπινες ευτυχίες εξακολουθούν να χάνονται ΑΔΙΚΑ."

Η οργή της ξεσήκωσε το πανελλήνιο. Για πρώτη φορά ένα ελληνικό blog (http://fakellaki.blogspot.com) δημιούργησε πρωτοσέλιδες ειδήσεις. Όσοι είχαν υποφέρει από ιατρικά λάθη, αδιαφορία, επιπολαιότητα και εκμετάλλευση, ταυτίστηκαν μαζί της. Χιλιάδες σχόλια στο blog της.

Όλα αυτά δεν την βοήθησαν να επιζήσει. Της έδωσαν ικανοποίηση και δικαίωση, αλλά δεν μπορούσαν να αναστρέψουν την πορεία μίας δολοφονικής νόσου. (Όχι - δεν την σκότωσαν οι κακοί γιατροί - απλώς την βασάνισαν. Και βρέθηκαν αρκετοί καλοί γιατροί που την βοήθησαν).

Η Αμαλία αφήνει πίσω μία βαριά κληρονομιά. Με το blog της άνοιξε ένα δρόμο. Για περισσότερη δικαιοσύνη (αν όχι Θεία - τουλάχιστον ανθρώπινη). Για περισσότερη συνειδητοποίηση, ευσυνειδησία και ανθρωπιά. Τόσο από τους γιατρούς, όσο κι από όλους εμάς.

Το τελευταίο δημοσιευμένο της post ζητάει: "Tα 15' του Γουόρχολ να αφήσουν βάση". πόσο πρόσκαιρη είναι η δημοσιότητα που κέρδισε - και ζητάει να μην πάει χαμένη.

Γεννήθηκε για να υποφέρει. Ας μας οδηγήσει σε λιγότερο πόνο.