Με την κακή συνήθεια να προσπαθώ να διαβάσω ενόσω μαγειρεύω,
(καθώς ελλοχεύει ο κίνδυνος να πέσει το βιβλίο μέσα στις φακές που βράζουν ή να λερωθεί το βιβλίο με σάλτσα ντομάτας)
ανακαλύπτω καμιά φορά αξιοπερίεργα πράγματα.
Διαβάζοντας μια γεωλογική μελέτη
ανακάλυψα τυχαία την κατάληξη που έχει ο άνθρωπος μετά το θάνατό του.
Μεταφέρω αυτούσιο το κείμενο: ".. στις περιοχές ακατάλληλες για δόμηση περιλαμβάνονται οι περιοχές που καλύπτονται από ανθρωπογενείς αποθέσεις, όπως κοιμητήρια, χωματερές καθώς και περιοχές.. κ.λ.π."
Ανθρωπογενής απόθεση λοιπόν.
Αυτό γινόμαστε όταν ανακατευόμαστε με το χώμα.
Πεθαίνω δηλαδή, ενώνομαι με τους υπόλοιπους και γίνομαι χώμα, πέτρωμα, γεωλογικός σχηματισμός.
Μου αρέσει αυτό. Ακούγεται πιο προσιτό απ' ότι να πηγαίναμε στον ουρανό.
"Χους ει και εις χουν απελεύσει."
Ανακατεύω άλλη μια φορά τις φακές.